Vorige week was ik op een seminarie waar ik prachtige inzichten kreeg over het onderwerp angst. Volgende stellingen, gebracht door een heel inspirerende dame, plantten het zaadje voor mijn eerste blog:
"de ultieme angst is om uitgesloten te worden"
"de enige redding uit angst is verbinding"
Ja maar, uitsluiting, verbinding en angst welke impact hebben die nu op werkgeluk?! Heb jij dit al helemaal helder of ben je getriggerd om meer te weten, ik neem je graag mee in mijn persoonlijk verhaal.
Toen ik vol goesting startte in een nieuwe job, kwam ik terecht op een dienst waar de teamleden elkaar en elkaars takenpakket niet kenden en er amper onderling werd afgestemd. Mijn leidinggevende kende na enkele maanden alleen mijn naam, maar had geen idee welke werkervaring en kwaliteiten ik had en wie ik was als persoon.
Elke ochtend zat ik op de trein voor mij uit te staren en voelde ik een onbestemd gevoel van leegte. Toch probeerde ik me altijd op te peppen en lichtpuntjes te zien om er toch het beste van te maken. Ik bleef iedereen vriendelijk groeten en aanspreken maar ondanks al mijn inspanningen voelde ik geen samenhorigheid. Oké, er waren wel enkele toffe collega's waarmee ik ging lunchen, maar globaal gezien beleefde ik deze job als koud en kil.
Mijn drive om me elke dag ten volle in te zetten nam stelselmatig af en ik voelde dat ik, net zoals mijn collega’s, eerder apathisch en weinig gemotiveerd werd. Ik had veel stress op het werk, ik wist niet goed wat van mij werd verwacht en probeerde mijn taken naar behoren te doen om zo toch maar in de lijn der verwachtingen te lopen. Elk overlegmoment met mijn leidinggevende hoopte ik op positieve feedback en zo ook gezien te worden als persoon met kwaliteiten, maar dat bleef uit. Mijn omgeving kent me als assertief maar op het werk durfde ik niet eens mijn mening geven uit angst om me nog meer uitgesloten te voelen.
Één jaar hield ik het vol en hoewel het een moeilijke tijd was, ben ik ook dankbaar. Het gaf me ontzettend veel inzichten hoe je (niet) omgaat met medewerkers en mijn passie voor verbinding op de werkvloer werd bevestigd.
Het seminarie afgelopen weekend bracht me het ontbrekende puzzelstukje, het deed me beseffen dat ik destijds zo ongelukkig was op het werk net doordat die ultieme angst om mij uitgesloten te voelen latent aanwezig was. Elke poging om erkenning te krijgen, gezien te worden op de werkvloer bleef onbeantwoord waardoor die angst en dus ook stress, frustratie, verdriet,... alleen maar groeide. Elkaar zien als persoon en oprechte verbinding aangaan creëert veiligheid en laat angst verdwijnen.
Hoe ervaar jij verbinding op de werkvloer en welke impact heeft dit op jouw werkgeluk? Ik hoor het graag want het geeft me inzichten over hoe ik mijn aanbod, dat ik eind 2022 lanceer, nog beter kan afstemmen.
Volg je me al op instagram? Van harte welkom.
Liefs,
Paulien