Als kind ging ik geen gesprek uit de weg en wilde ik altijd begrijpen wat mijn gesprekpartner bedoelde. Als het verbale en non-verbale niet overeenstemde was dit voor mij erg voelbaar. Op school maar ook thuis werd me duidelijk gemaakt dat ik soms maar beter kon zwijgen en 'gehoorzamen' aan de grote mensen (dixit mensen met gezag).

Twaalf jaar geleden ging ik als jonge twintiger aan de slag in de zorgsector. Van meet af aan was ik erg geïnteresseerd hoe mensen zich voelden op het werk. Ik had veel aandacht voor groepsdynamieken binnen één zelfde en verschillende functies. Ik zag onuitgesproken frustraties, ongemotiveerde collega's, langdurige ziekte en personeelsverloop.

Leiding geven aan teams deed ik zoals ik het geleerd had van collega leidinggevenden en ik voelde me weinig vervuld in mijn werk. Toen ik uiteindelijk zelf in een job belandde waar ik me een nummertje voelde en alleen gezien werd voor mijn prestaties kon ik voor het eerst écht de vinger op de wonde leggen. 

Werkgeluk begint daar waar je gezien wordt voor je unieke zelf.